Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Πάρτα μωρή άρρωστη...


Σιχαίνομαι όσο τίποτε τις μανταμίτσες τις δήθεν, τις υπεράνω, τις καθαρές, αυτές τις στολισμένες με όλα τα μπιχλιμπίδια που βρίσκουν στο συρτάρι τους και σε κοιτάζουν με οίκτο και συμπόνια εσένα τη χύμα τη λάτρη του τζίν και του αθλητικού.
Αυτές που το πρωί πριν πάνε λαΙκή με τη γούνα και το γιαλιστερό βγαίνουν με τη τσίμπλα στο μάτι στο μπαλκόνι τους και με τη νυχτικιά της γιαγιάς τους και ρίχνουν ασύστολα νερά για να ξεπλύνουν τη βρωμιά τους και μετά τα σκουπίζουν και τα χύνουν στο δρόμο. Καλέεεε η από πάνωωωωωωωωωω. Κόσμος περνά.
Αυτές που με το ταγεράκι τους και το τακούνι βγάζουν βόλτα το Φίφι το σκυλάκι τους να κάνει την ανάγκη του... στο πεζοδρόμιο εκεί μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο του υπογείου που μένουν οι πακιστανοί. Αυτές που κατεβαίνουν να πετάξουν τα σκουπίδια τους ακριβώς 5 λεπτά μετά που περνά η σκουπιδιάρα και που για να μη λερώσουν τα χέρια τους ανοίγοντας τον κάδο τα παρατάνε απ' έξω. Πιο πολύ σιχαίνομαι ΄την απέναντι που παίζει μπασκετ με τη σακούλα των σκουπιδιών από το μπαλκόνι του δευτέρου και καλάθι τον κάδο αλλά που ποτέ μα ποτέ δε βρίσκει το στόχο της.
Μου έρχεται πολλές φορές να πάρω το σωλήνα του μπαλκονιού και να τις βάλω σημάδι. Μιά φορά το έκανα αλλά δεν την πέτυχα την απέναντι γαμώτο. Πρέπει να πάρω μεγαλύτερο σωλήνα. Πολλές φορές επίσης έχω ευχηθεί να μην είχα ηθικούς φραγμούς και να πήγαινα να κατουρήσω στο παράθυρο της μανταμίτσας για να νιώσει κι αυτή όπως οι πακιστανοί.
Τις παρακολουθώ να περνάνε κάτω από το μπαλκόνι μου σα λατέρνες, παρφουμαρισμένες σαν το τμήμα καλλυντικών πολυκαταστημάτων και γελάω με την αφέλεια τους. Με πόση ευκολία ξεγελούν τον εαυτό τους. Πόσο εύκολα πιστεύουν πως μόνο με το στόλισμα καθορίζουν την εικόνα τους και πως κανείς δεν της βλέπει όταν αφήνουν τη βρωμιά τους να ρέει στους δρόμους.
Σήμερα η απέναντι ξεβρώμισε το σπίτι της και κατέβασε τα σκουπίδια στον κάδο για να μην της χαλάνε την αισθητική και της βρωμίζουν την ευαίσθητη μυτούλα της. Μόνο που αστόχησε στο τρίποντο από μακρυά και τα σκουπίδια έπεσαν πάνω σε ένα παρκαρισμένο μηχανάκι. Τα κοίταξε η μαντάμ, έκανε ότι τρόμαξε με την γκάφα της, τα μούτζωσε που τόλμησαν να μη μπούν στον κάδο και τα παράτησε εκεί.
ΠΑΡΤΑ ΜΩΡΗ ΑΡΡΩΣΤΗ.... και βάλτα εκεί που... ξέρεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΝΑ ΖΕΙΣ

Αν αυτά που σε πονάν δεν τ απογυμνώσεις, δεν τ' αποσυνθέσεις και δεν τ' αναδομήσεις πάνω σε καινούριες βάσεις και λογική, το πιο π...