Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Που πας ρε καραμήτρο.....


Πολλές φορές αναρωτιέμαι πως γίνεται και ορισμένες από μας δεν καταλαβαίνουμε τη μαλακία που μας δέρνει στον εγκέφαλο και πως γίνεται να ζούμε σε πελάγη ευτυχίας που βαρκούλες αρμενίζουν κι εμείς είμαστε ο Σουμάχερ και ο Νίκι Λάουντα. Ένα περίεργο πράμα ρε παιδάκι μου...  Όποια γυναίκα κι αν ρωτήσεις περί οδήγησης καμιά δε θα παραδεχτεί ότι πήρε το δίπλωμα φορώντας το μίνι και πως πολύ κακώς την κράζουν στο δρόμο οι άλλοι οδηγοί γιατί αυτοί είναι που κάνουν τα λάθη και της κλείσαν στο δρόμο και δες το Σμαρτάκι μου τσαλακώθηκε.
Καθόμουν σήμερα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου και σεργιάναγα τη γειτονιά. Συνήθεια που απέκτησα τελευταίως και που πολύ τη φχαριστιέμαι αφού μου δίνει τη δυνατότητα να ξεκατινίαζομαι και να κάνω την κοινωνική μου κριτική (= κουτσομπολιό και κράξιμο χωρίς όρια και φραγμούς). Δρόμος με πολύ κίνηση που συνδέει Κυψέλη με Γαλάτσι. Φορτηγά,λεωφορεία, επιβατικά και η σκουπιδιάρα που βρωμά ο τόπος όταν περνα, παπούδες, γιαγιάδες, γκομενάκια που τα χαλβαδιάζει από μακρυά το έτερον ήμισυ μου για να με πειράζει και καλά αραιά και που κάνα τεκνό που το χαλβαδιάζω εγώ προς ευχαρίστηση των ήδη πρεσβυωπικών οφθαλμών μου. Η μελέτη τους και μόνο κάνει την ώρα να περνά ευχάριστα πριν αρχίσουν τα χαζοσήριαλ στην τηλεόραση και πάρω τη θέση μου επί του καναπέος (φτού σας πρόστυχοι) για να προετοιμαστώ καταλλήλως για την αγκαλιά του Μορφέως (όχι μαρή ξανθιά δεν είναι γκόμενος).
Σήμερα για κακή μου τύχη όμως δεν είχε κίνηση καλή και η κοινωνική κριτική δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ούτε η χοντρή ξανθιά η Μπάρμπι ούτε η γιαγιά Μπάτμαν ούτε ο Ολλανδός έσκασαν μύτη σήμερα να σπάσουν τη βαρεμάρα και την ανία μου. (θα επανέλθω λίαν συντόμως σε όλους αυτούς). Κανένα ενδιαφέρον και η φραπεδιά η άνευ ζαχάρεως και γλυκαντικών ουσιών (η ασπαρτάμη σε μεγάλες ποσότητες φέρνει τσιρλιό να ξέρετε) είχε γίνει πλέον κάτουρο που θα λέγε και η γιαγιά μου. Τι σκατά... πως θα περάσει η ώρα σήμερα και δεν έχει και Μαρία η Άσχημη γαμώ την καντεμιά μας γαμώ....
Ο γείτονας μάλωνε με τη γυναίκα του και κατέβαζε καντήλια με μεγάλη ευρηματικότητα και αυτή δυνάμωνε τη μουσική να μην ακούγονται έτσι έχασα και την τελευταία μου ελπίδα να περάσω καλά οπότε σέρνοντας την πετσετέ μου παντόφλα και κρατώντας στο χέρι το σέικερ του φραπέ αποφάσισα να αφήσω την μπαλκονοκατάσταση όταν...
ΕΓΕΝΕΤΟ ΘΑΥΜΑ...
Τσινκουετσέντο με γυναίκα οδηγό κόβει ταχύτητα κάτω από το μπαλκόνι, η μαντάμ μπανίζει το χώρο ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα τον χαλβαδιάζει τον ζυγιάζει με το γεμάτο μάσκαρα  μάτι (ναι ρε το είδα το μάτι από το μπαλκόνι τόσο μπογιάτισμα είχε πάνω του) και αποφασίζει να παρκάρει.
Στροφή εγώ επιτόπου, παλουκώνομαι εκ νέου στην καρέκλα ανάβω τσιγάρο πιάνω και τον κατουροφραπέ και απλώνομαι.
Βάζει όπισθεν το τσινκουετσέντο, στρίβει τιμόνια η μαντάμ, κοιτάει και μαγκιόρικα τους καθρέφτες τινάζει τη μπούκλα και ξεκινά την επιχείρηση "παρκάρω τη νταλίκα". Οι από πίσω της περίμεναν υπομονετικά.... για κάνα πεντάλεπτο... μετά άρχισαν να κορνάρουν... μετά να βρίζουν... μετά βγήκαν από τ' αυτοκίνητα τους και άλλοι της έκαναν τον τροχονόμο μπας και παρκάρει η μαντάμ και άλλοι την χαιρετούσαν ελληνιστί με τα πέντε δάχτυλα τεντωμένα (ένας της έδειξε μόνο το μεσαίο... εκείνο το καλό).
Η μαντάμ ακλόνητη, μπρός πίσω, στρίβω λίγο, ισιώνω, ξανά μπρος πίσω πάλι στρίβω πάλι ισίωνω. Ούτε σεξ να έκανε. Οι απο πίσω πλέον ούρλιαζαν. Η μαντάμ βγήκε έξω και έλεγχε το χώρο, έβρισε και τον απο πίσω της γιατί είχε κολλήσει λέει κοντά της και δεν την άφηνε να μανουβράρει. Εγώ λέω πως έφταιγε το 12ποντο και το ξανθό μαλλί κομμωτηρίου. Οι από πίσω της είπαν πως έφταιγε που δεν την γάμησαν μικρή... Θα σας γελάσω...
Κάποια στιγμή η μαντάμ το πήρε απόφαση πως δε χωρά το τσινκουετσέντο και σηκώθηκε κι έφυγε... Το θέαμα είχε κρατήσει βία δέκα λεπτά.
Σεργιάνησα λίγο ακόμη τ' αυτοκίνητα που επιτέλους άρχισαν να φεύγουν... τα επιβατικά, τρία λεωφορεία, κάμποσες μηχανές, τη σκουπιδιάρα που μας ξεβρώμησε πάλι και ένα ψυγείο με παγωτά που πολύ τα λιγουρεύτηκα....
Το θέαμα είχε τελειώσει κι εγώ πάλι πήρα το δρόμο για τον καναπέ... Την ίδια ώρα που εκεί που η μαντάμ πάλευε να χώσει το τσινκουετσέντο πάρκαρε ένα φορτηγάκι μεταφορών.
Γαμώ την τρέλα μου γαμώ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΝΑ ΖΕΙΣ

Αν αυτά που σε πονάν δεν τ απογυμνώσεις, δεν τ' αποσυνθέσεις και δεν τ' αναδομήσεις πάνω σε καινούριες βάσεις και λογική, το πιο π...