ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ;

...είχες καιρό να σηκωθείς... πάντα εκεί σαν καρφωμένος στην καρέκλα σου με μάτια χαμένα στο κενό σημείο μπροστά σου θαρρείς και κάποιο μυστικό κρυφό μήνυμα ξεδιπλωνόταν εκει... δε μιλούσες, δεν ψιθύριζες καν... που και πού μόνο ακουγόταν το θρόισμα του παντελονιού σου καθώς άλλαζες σταυροπόδι...
και πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια... και εκει σε μια στιγμή χωρίς προειδοποίηση σηκώθηκες... ευθυτενής αγέρωχος γεμάτος περηφάνεια, άπλωσες το χέρι και είπες με κρυστάλλινη φωνή...
Χορεύουμε;

(Α.Κ. 31082016)

Ζω και Αγαπώ!

Και ποιος ορίζει το πως πρέπει ν αγαπάς; Ποιος μπορεί να βάλει την αγάπη σε καλούπια; Μα είναι δυνατόν; Καθένας την αγάπη τη νιώθει και την εκφράζει με το δικό του τρόπο. Δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχουν πρότυπα και δεδομένα που πρέπει να τηρήσεις και να πατας πάνω σ αυτά.
Μόνο ν αγαπάς. Με όλο σου το είναι και για όσο. Για όσο αντέχεις. Για όσο αντέχεις ν αγαπάς τον αλλον χωρίς να τον πνίγεις και χωρίς να πνίγεσαι. Αν βάλεις μέσα στην αγάπη σου το αλλά, τότε να φύγεις. Να μη σταθεις λεπτό. Αγάπη με αλλά δεν υπάρχει. Δε στέκει το "σ αγαπάω αλλά πρέπει ν αλλάξεις". Υπάρχει μόνο το "σ αγαπάω" και μετά τελεία. Αν πεις "σ' αγαπάω αλλά" τότε φύγε. Τρέχα. Τρέχα μακρυά πριν πληγωθείς και πριν πληγώσεις.
Μα η αγάπη πονάει θα σου πουν. Λάθος. Η αγάπη ανυψώνει, ανοίγει δρόμους, απαλύνει ψυχές και γεμίζει το μυαλό με ωραίες εικόνες και όνειρα. Αυτό που πονάει ειναι το εγώ και οι προβολές του.

"Σ αγαπάω αλλα θα σε ήθελα αλλιώς. Θα ήθελα να μ αγαπάς μ αυτό τον τρόπο. Δε μ αγαπάς αρκετά γιατι δεν αλλάζεις για μένα."

Ποιος ορίζει λοιπόν το πως πρέπει ν' αγαπάς; Κανείς. Γιατί αν το ορίσει τοτε παύει να ειναι αγάπη. Χάνει τη μαγεία της. Διαλύεται και γίνεται μια χλιαρή σούπα που παλεύεις με κερί να τη ζεστάνεις.
Αλλά η αγάπη δε ζεσταίνεται. Αν κρυώσει, πάει. Καλύτερα φύγε. Το πάντα θα σ αγαπώ ισχύει μόνο όταν αγαπάς τον άλλον γι αυτό που ειναι και όχι γι αυτό που θες να είναι. Κι αυτοί που πραγματικά αγαπήσαμε δε φεύγουν ποτέ. Είναι πάντα μαζί μας. Μέσα μας. Τους κουβαλάμε όπου πάμε και τους μνημονεύουμε σε κάθε μας χαμόγελο.
Αγαπώ, ονειρεύομαι, ελπίζω, ΖΩ.
Με σένα, για σένα, για μένα.
Ζω κι αγαπώ.

ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ!

Θελω μια φορά,

μια να σε κραταω αγκαλια

και να ακούμε τις μουσικες σου.

Να μαστε κολλημένοι

όπως τα ακόρντα στα δωδεκαμετρα

που παίζεις.

Και να λεμε βλακειες. Και να γελαμε.

Και να ξεχυλιζει η αγαπη τοσο

που να παγωσει το δειλινό στα χρώματα του,

για να περασει ωρα μαζι μας.

(14042017)

Moodάδες

Μ' αρέσουν οι χώροι οι νοσοκομειακοί. Άσπροι τοίχοι, άσπρα έπιπλα, άσπρες κουρτίνες, άσπρες ψυχές. Αυτοί που παίρνουν χρώμα από τους ανθρώπους, τη διάθεσή τους και το είναι τους. Αυτοί που τους χρωματίζει το μπλουζάκι που έβγαλες χθες βράδυ και το φόρεσα το πρωι για να σου φτιάξω καφέ, η φούστα μου που πάλεψα να τακτοποιήσω αλλά την πέταξα άτακτα κι έμεινε σκαλωμένη στην καρέκλα, το βιβλίο που έμεινε ανοιχτό στο πάτωμα και σε περιμένει να συνεχίσεις να το διαβάσεις, οι δίσκοι με τη μουσική που αγαπάμε.
Μ' αρέσουν οι χώροι που δεν κρύβουν στην πολυχρωμία τους ψυχές φευγάτες και ντροπιασμένες αλλά που μέσα από το άσπρο τους βγάζουν έρωτα και προσμονή. 
Μ' αρέσουν οι χώροι οι λευκοί που από μέσα τους ξεπηδάς εσύ και το χρώμα σου.
Καλημέρα κόσμε (μου) κάτασπρε.
Αγάπη σου 'χω!

Φωτογραφία

Χλωμή θλιμμένη και ρετρό χωρίς ουσία

να σου σκαλίζω νοσηρά τη φαντασία...

Να σου θυμίζω πως δεν εχεις γυρισμό

πως έχω εγώ το πιο ενοχό σου μυστικό.

Κι όταν μια μέρα ξαφνικά με δείς μπροστά σου

Να σου θυμίσω απ την αρχή τα όνειρα σου

θα είναι κρίμα μα δε θα χει σημασία

θα 'μαι ασπρόμαυρο χαρτί χωρίς αξία.

Σ 'ενα συρτάρι μια παλιά φωτογραφία

(DTSUE2017)

KNIGHT'S QUEEN

i am the queen i build iced castles

i live alone i feel alright

pearls on my hair 

a  throne of mistakes

and a  broken heart as gift to my king

And when the morning comes again 

don't break my chain, don't break my chain.

And when the fear touch me at night

become my knight, become my knight.

And when you feel alone again

do touch my chain do touch my chain

and when you feel you have to fight

become my knight, become my knight

i dream alone in bed at night

seems like tomorrow but is just now

trying to touch you but don't know how

under the water there is no dark

only the cold cause we are apart

And when the morning comes again 

don't break my chain, don't break my chain.

And when the fear touch me at night

become my knight, become my knight.

And when you feel alone again

do touch my chain do touch my chain

and when you feel you have to fight

become my knight, become my knight

(SUE) 022017

LOVE POEM

I see you in words
All I can hear
Is an old violin crying 

Apart to the measure of worlds
All I can bear
The pain of my trying

Upon thee my love's spell to cast
Cover you in my desire's thrust
Hold on to your words so fast
As long as sun's warm circle would ever last.

(L.K.) 042017

LUST FOR LOVE

LUST FOR LOVE

I dream of you, I do have faith 

that one day i ll be the one 

I ll be the queen in your heart

in your mind in your arms

I dream of you I don' t feel pain

i lost my relligion I don't have name

I feel the lust flows in my vein

like the August's wine in my throat

like an old burbon in a crystall glass

You give me love, you give me hope 

you drive me crazy but now i live

forgot who i was forgot what i did.

Naked in your arms fill me with your love 

I don't care about the future there is no past

there is only you and your will

Naked in front of you listening my heart

as you give me breath as you give me life

as you drive me to eternity.

(Sue) 04.2017 

ΝΑ ΖΕΙΣ!

Να ζεις

στα φωτα του δρόμου

στις σκιες των κτιρίων

στα νερα της βροχης.

Να ζεις

στις μοναξιες των ανθρωπων

στα χαμογελα τα παιδικα

στα σκυθρωπα τα προσωπα.

Να πεθαινεις

για μια αγκαλιά

για ένα του λόγο

για μια του ματιά.

Ζωή και θάνατος μαζί 

σε χορό μοναχικό και σε τραγούδια φάλτσα

Μη λες σ' αγαπώ.

Μη λες πως τα δάκρυα στα ματια σου

κυλουν για μένα

οταν της καρδιάς σου οι χτυποι

χλωμα φτερα στα στηθη σου κολλανε 

και το μυαλο περίεργα ταξιδεύει στης γλωσσας 

τα μαχαίρια της τα κοφτερα.

Μη λες σ αγαπω έτσι απλά αν το κορμί σου 

δεν ειναι άδειο κέλυφος χωρίς τα δικά μου χάδια

και χωρίς τα χέρια μου να αγκαλιάζουν σφιχτά

το είναι σου ολόκληρο και να το λευτερώνουν

Σ αγαπώ... εδώ εκει παντού μα δε στο λεω

γιατι η θύμηση σου με κάνει και αναριγώ.

Μη το πεις κι εσύ αν δε μπορεις στου θυμού σου

το ουρλιαχτο να βάλεις σιγαστήρα

Δεν έχω χρόνο

Δεν έχω χρόνο ρε φίλε,

Δεν έχω χρόνο για έρωτες μίζερους, 

για στιγμές παγωμένες,

για αμηχανίες και καμάκια εφηβικά.

Δεν έχω χρόνο για βραδινές αναμονές και βουρκωμένα μάτια.

Δεν έχω χρόνο για ελέγχους και ζήλιες άρρωστες.

Δεν έχω χρόνο να παίζω παιχνίδια, 

να μετράω τις μέρες, 

να φωνάζω υστερικά απούσες ψυχές.

Δεν έχω χρόνο ν απολογούμαι για λόγια που είπα, 

για πράξεις που δεν έκανα.

Δεν είμαι εγώ του πριν. Είμαι εγώ του τώρα.

Μεγάλωσα φίλε.

Μεγάλωσα και αλλάζω ρυθμούς, 

βήματα κι αναπνοές.

Μεγάλωσα και θέλω τις νύχτες μου 

γεμάτες ζεστές αγκαλιές και πάθη ουσίας.

Μεγάλωσα και θέλω ανταλλάγματα 

για ό,τι δίνω και ό,τι μοιράζω.

Πονάω, αγαπάω, ονειρεύομαι,

ελπίζω και όλα αυτά γιατί μπορώ. 

Γι αυτό σου λέω...

Δεν έχω χρόνο

Η ποίηση είναι μια τέχνη μοναχική που εντελώς συμπτωματικά μπορεί να την απολαύσει και κάποιος ακόμη, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι την αντιλαμβάνεται κιόλας.
Οι στίχοι επιτρέπεται να επαναλαμβάνονται σε μέτρα ιαμβικά βασιζόμενα σε ρυθμούς αντικρουόμενους με το ρυθμό μιας καρδιάς και μόνο.
Αν αυτή η καρδιά δεν είναι η δική σου απλά δεν έχει πλέον καμιά αξία η μουσική.
Θα μπορούσα να είμαι μια καλοκουρδισμένη άρπα αλλά δυστυχώς γίνομαι μια φάλτσα κιθάρα που χάνει κάθε μέρα και μια χορδή.
Στις πόσες τελειώνω;