Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Φάε ευγένεια μαλάκα.

Και να πω πως δεν ήξερα;
Βλακείες θα πω. Ήξερα και παραήξερα. Κατάσταση καθημερινής τρέλας και οδυρμού όλη η φάση. Σα κακό σπυρί που το βγάζεις σε φάση απρόσμενη.
Όσες φορές κι αν είπα μη μπλέκεις άλλες τόσες σαν τη χαζή ξανα με τα μούτρα στα ίδια και τα ίδια.
Σα ν' ανοίγεις ένα ταπεράκι που ξέρεις πως μέσα θα βρεις τα μακαρόνια που φύλαξες στο ψυγείο για την επόμενη μέρα γιατί σου πέτυχαν, αλλά τώρα με το πέρας του διμήνου έχει αναπτυχθεί ζωή και μάλιστα με απειλητικές διαθέσεις και τάσεις να καταλάβουν και τον ψυγειοκαταψύκτη. Αλλά εσύ εκεί... να το ανοίξεις το ρημάδι το τάπερ κι ας χάσεις και ένα χέρι...
Έτσι και τώρα...
Λίγο η βαρεμάρα, λίγο η ώρα η περίεργη, λίγο που βαρέθηκες να σε λένε κάφρο την είπες την αναθεματισμένη καλησπέρα.
Και τώρα εκεί, σχεδόν μισή ώρα μετά, ν ακούς τον εξάψαλμο και να μαθαίνεις τα άπλυτα του 3ου λες και σε ενδιαφέρει στην τελική αν η τυρού όπως βγαίνεις από το ασανσέρ αριστερά πηδιέται σαν κουνέλα ή απλά βαρούν τα ντουβάρια μόνο για το εφέ.
Κούνα τώρα το κεφάλι συγκαταβατικά όσο αντέχεις γιατί που θα μου πας, θα φτάσεις στο όριο.
Και άντε τότε να εξηγείς στη μανταμίτσα που τόση ώρα σου πρήζει το συκώτι πως όχι δε μιλάς τη γαλλική.

ΝΑ ΖΕΙΣ

Αν αυτά που σε πονάν δεν τ απογυμνώσεις, δεν τ' αποσυνθέσεις και δεν τ' αναδομήσεις πάνω σε καινούριες βάσεις και λογική, το πιο π...