Διάβασα πρόσφατα στο μπλόγκο της ΄γειτόνισσας μου της πριγκηπέσας της τρελής ( ε ρε μούρλα που κουβαλά αυτός ο σέρβερ κι ακόμη δεν έπεσε ο έρμος) για κάτι εξορμήσεις σε πράκτικερ και ικέα αλαμπρατσέτα με τον σύζυγο (όποιος έχει άγνωστες λέξεις να ρωτά ή να κουνά τον κώλο του και να ψάχνει και στο γούγλι τίποτις, δεν είναι μόνο για τσάτ και σάιμπερ το ρημάδι το διαδίκτυο και αφού γέλασα και το χάρηκα ιδιαιτέρως είπα να κάνω το λάθος να γράψω κι εγώ την πρόσφατη εμπειρία μου (όχι που δε θα είχα καλή μου γειτόνισσα ανάλογη εμπειρία από το σπόρ αυτό) από την εξόρμηση με το δικό μου σύζυγο (και με το δικό μου αυτοκίνητο βεβαίως βεβαίως - εμ το έβγαλα στο δρόμο το ρημάδι επιτέλους).
Μπαίνω στο καλογυαλισμένο τουτού μου (είπαμε καινούριο το κόσκινο ψηλά το κρεμάμε) μπουκάρει και με τρελό χαμόγελο ο σύζυγος στο διπλανό κάθισμα, ζαλωνόμαστε τις ζώνες (είμαστε και νομοταγείς τρομάρα μας), με κοιτά όπως κοιτάς το Νίκι Λάουντα όταν βάζει μπροστά την φόρμουλα του και αφού έκανα και το σταυρό μου (στα κρυφά μην καρφωνόμαστε κιόλας και χαλάσω και το ίματζ μου) βάζω μπροστά το φιατάκι και περιχαρής ξεκινάμε για τη διαδρομή.
Μπράβο μου το θηρίο το πήρα το τσούλησα το τουτού, κορδώνομαι κοιτάω δεξιά αριστερά μπρος πίσω τα πάντα όλα αμεεεεεεεεεεε οδηγάρα η δικιά σου και ο σύζυγος χαμογελαστός. Χαράζουμε και πορεία μη σκάς μου λέει όπου δεν ξέρεις το δρόμο εγώ θα σου λέω, έχε καλό μου και το νού σου λιγάκι μπας και περάσουμε κάνα πεζό από πάνω και τον πληρώνουμε και άμα δεις και κανα κουλό βούτα και το χειρόφρενο να γλιτώσουμε κάνα κακομοίρη τροχονόμο από την άδικη την ώρα.
Πατησίων ώρα 6 το απόγευμα και να γίνεται μαύρος χαμός. Που με πας καλέ εδώ μέσα λέω εγώ στο έτερον ήμισυ σους προχώρα καλά τα πάς μου λέει πάτα λίγο γκαζάκι μόνο και μην το πας δεξιά πολύ πεζοδρόμιο έχει, μωρέ αν προχωρούσα καλύτερα θα πήγαινα σκέφτομαι εγώ άσε που και τα πεζοδρόμια πολύ στο κέντρο του δρόμου τα κάναν γαμώ τους σχεδιαστές του οδικού μας δικτύου δηλαδή.
Τρομάρα μου εγώ με τα πόδια ακόμη και παιδεύομαι να βρώ το δρόμο άντε τώρα να βρώ την Πειραιώς μέσω Ομόνοιας που δεν έχω καταφέρει ακόμη ούτε την Ομόνοια να βρω χωρίς χάρτη. Θα πάρω αυτή τη βλακεία που του γράφεις που θες να πας και σε κάθε στροφή ακούγεται η σέξι η μαντάμ να λέει στρίψε αριστερά στρίψε δεξιά όχι αυτό βόδι είναι αριστερό φτού σου βλάκα το χασες το στενό πάμε πάλι από την αρχή.
Μου σβήνει το αυτοκίνητο 3-4 φορές σε φανάρι, κορνάρουν οι κάφροι, ακούω κάτι χαριτωμένα του στυλ πάνε κυρά μου στην άκρη, άντε σπίτι σου να μαγειρέψεις κάνα φαΐ να πλύνεις κάνα ρούχο, το έτερον ήμισυ να έχει γραπωθεί από το χερούλι της πόρτας και να με εμψυχώνει κι εγώ και καλά αμέριμνη να διασχίζω ίδια street killer τους δρόμους μέχρι το πράκτικερ.
Αισίως και αφού πέρασα ένα φανάρι με κόκκινο (δεν είδα κάν ότι έχει φανάρι) και αφού μπήκα με μπαντιές στο χώρο πάρκινγκ του πράκτικερ και πάρκαρα το αμάξι αριστοτεχνικά (σε χώρο που λογικά έμπαινε τριαξονική νταλίκα μαζί με το ρυμουλκό) μπαίνουμε μέσα και αρχίζουμε να ψωνίζουμε τα απαραίτητα για να εξοπλίσουμε το τουτου.
Πρώτα πήρα ένα τεράστιο Ν να φαίνεται καλά (στον επιγραφοποιό που ζήτησα να μου το φτιάξει από νέον δεν βρήκα άκρη γιατί δεν μπορούσαμε να το συνδέσουμε με τον αναπτήρα ώστε να αναβοσβήνει γαμώτο) πήρα και πατάκια και φαρμακείο (αχρείαστο να 'ναι) πήρα και κάτι γελοίες ψάθες με τον τουϊτυ πορτοκαλί όσο δεν πάει, γυρναμε να βρούμε κι άλλα χαζά και μετά αποφασίζουμε πως ώρα είναι να φεύγουμε να προλάβουμε να γυρίσουμε πριν νυχτώσει σπίτι μην εκτεθούμε κιόλας νυχτιάτικα που δεν έχουμε ξανα σοφάρει στα σκοτάδια.
Άντε πάλι να πηγαίνουμε σα χελώνες να κορνάρουν οι από πίσω να βρίζουν μόλις προσπέρναγαν να μου σβήνει στα φανάρια και ν ακούω βρίσιμο να κοιτάω και στο πλάι το έτερον ήμισυ να δω αν κάνει παράκληση στον Αγιο Χριστόφορο τον προστάτη των οδηγών να μας πάει καλά στο σπίτι άντε να έχει πιάσει ήδη νύχτα κι εγώ να προσπαθώ ν ανάψω φώτα και να ανάβω τους γυαλοκαθαριστήρες. Να απορώ με τα μουλάρια που κόρναραν ενώ βλέπαν το μεγάλου μου Ν να βρίζω τους ταξιτζήδες που κάναν κουλά και μου κλείναν το δρόμο και επιτέλους κάποτε φτάνουμε στο σπίτι και αφού κάνω 3 φορές το γύρο του τετραγώνου καταφέρνω\ και βρίσκω το στόχο έεεεεεεεε το πάρκινγκ (έπρεπε να ζαλίσω το τετράγωνο πρώτα για να μου βγει σωστό το παρκάρισμα) και ευγνωμονόντας το θεό που η πρώτη δοκιμή στέφτηκε με επιτυχία (ποιος ήρθε;) άραξα στο μπαλκόνι κάνοντας ασκήσεις γιόγκα (στο έτερον ήμισυ για να ξεπεράσει το ψυχολογικό τραύμα).
Κανείς για βόλτα?
(μετά από αυτό και με συνοπτικές διαδικασίες τις οποίες χαμπάρι δεν πήρα το τουτού επωλήθη αλλά εμένα μου είπαν ότι το κλέψαν νύχτα γιατί το είχα παρκάρει στην Κυψέλη... άτιμη κενωνία...)
(μετά από αυτό και με συνοπτικές διαδικασίες τις οποίες χαμπάρι δεν πήρα το τουτού επωλήθη αλλά εμένα μου είπαν ότι το κλέψαν νύχτα γιατί το είχα παρκάρει στην Κυψέλη... άτιμη κενωνία...)
