Απαξιωτικά προς την περηφάνια και τις σταθερές αξίες τις οποίες σε διακατέχουν, διεκδικώ και καταλαμβάνω το δικό σου χώρο παλεύοντας μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας να γίνω κομμάτι του κόσμου σου.
Οι πορείες που χαράζουν τα δικά μου ιδανικά κάθε άλλο παρά σταθερές είναι. Κρεμάμενες σα σπαθιά πάνω από το κεφάλι μας, σα τονικό εργαλείο, σαν εκκρεμές που μετρά, χρόνο, σφυγμούς, πνοές και ηδονές, μένουν για λίγο εκεί, κοιτώντας μας ειρωνικά πριν χαθούν στο βάθος του κόσμου σου. Εκεί που δεν έχει σημασία καμιά, το πως το γιατί και το πρέπει.
Πως μπλέκονται οι σκέψεις με τα ακροδάκτυλα σου θα ήθελα μια φορά να μου εξηγήσεις.
Αν είχα την επιλογή θα μάτωνα διασχίζοντας τους κακοτράχαλους δρόμους σου, για τώρα και για πάντα
Πάντα δικός σου
Σ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου