Το 2007 δούλευα σε μια Αθηναική εφήμερίδα όπου εκτός των καθηκόντων μου ως γραφίστας, σελιδοποιός, λόγω ελλείψεως προσωπικού και τσιπίλας του εργοδότη εκτελούσα περιστασιακά και χρέη (ταχαμουταχαμου) δημοσιογράφου. Αυτό είναι ένα από τα πρώτα άρθρα που είχα γράψει και που για κάποιο λόγο το βρήκα εξαιρετικά επίκαιρο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΝΑ ΖΕΙΣ
Αν αυτά που σε πονάν δεν τ απογυμνώσεις, δεν τ' αποσυνθέσεις και δεν τ' αναδομήσεις πάνω σε καινούριες βάσεις και λογική, το πιο π...

-
Σάββατο βράδυ κι εμένα με βρίσκει σε ένα σταθμό του ΟΣΕ κάπου έξω από τη Θεσσαλονίκη. Περιμένω την 604 αμαξοστοιχία από Αλεξανδρούπολη γι...
-
Εικοσιδύο βήματα. Βαριά, συρτά και συνεχόμενα από τον έναν τοίχο στον άλλον. Μια διαδρομή καθημερινή, χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό... απλά εικο...
-
Θελω μια φορά, μια να σε κραταω αγκαλια και να ακούμε τις μουσικες σου. Να μαστε κολλημένοι όπως τα ακόρντα στα δωδεκαμετρ...